آیا خداوند علم غیب دارد یا همه چیز نزد خداوند حاضر است؟

نگوییم خداوند علم غیب دارد،

بلکه بگوییم همه چیز نزد خداوند حاضر است

زیرا خداوند در ظرف زمان و مکان نیست.

Let’s not say that God has knowledge of the unseen,

but say that everything is present In the presence of God.

Because God is not in time and space.

لا نقول أن الله لديه معرفة بالغيب،

بل نقول إن كل شيء حاضر عند الله

لأن الله ليس في الزمان والمكان.

خداوند خالق زمان است و در ظرف زمان نیست که سخن از گذشته حال و آینده را برای او در نظر بگیریم و بگوییم که از چیزی خبر داشته است.

لذا عبارت “خداوند غیب را می داند”، برای فهماندن به دیگران به علم و آگاهی خداوند است نسبت به آگاهی محدود ما که بسیاری چیزها را نمی دانیم.

یعنی خداوند چیزهایی را می داند که ما نمی دانیم.

زیرا غیب برای انسان معنا دارد که محدود به زمان و مکان است ولی برای خداوند که در ظرف زمان و مکان نیست مفهوم ندارد.

برداشت ما این است که خداوند علم غیب دارد ولی عبارت کاملتر آن این است که بگوییم “همه چیز نزد خداوند حاضر است.” یعنی همه زمان های گذشته حال و آینده و همه مخلوقات نزد خداوند حاضرند.

همچنین جالب است بدانیم که گذر زمان در اجرام مختلف متفاوت است و لذا محور زمان و نقطه زمان حال آنها متفاوت می باشد و اطلاع آنها از وضعیت یکدیگر بنا به فاصله از هم، نیاز به گذشت زمانهای کوتاه یا بسیار طولانی تا هزاران میلیارد سال خواهد داشت.

علم غیب وابسته به زمان است و خداوند مستقل از زمان است.

علم غیب وابسته به زمان است و برای خداوندی که در ظرف زمان نیست مفهوم ندارد و خداوند آگاه مطلق است.

زمان به علم غیب معنا می دهد و خداوند مستقل از زمان و آگاه مطلق است.

علم غیب نیاز به موضوع دارد.

موضوع از خلق استخراج می شود.

خلق دارای زمان است.

پس زمان به علم غیب معنا می دهد.

خداوند خالق هستی زمانمند و آگاه مطلق است.