تحلیل انسانیت هر انسان، در دو عبارت نهفته است:
1- چقدر به خود یا دیگران ظلم می کنی؟
2- چقدر به دیگران کمک، لطف یا مهربانی می کنی؟
برآیند جواب این دو سؤال یا تفاضل آنها، میزان انسانیت فرد در جامعه را نشان می دهد.
بطور مثال:
سیگار کشیدن ظلم به خود و دیگران است، زیرا سلامتی خود و دیگران را به خطر می اندازد.
نگاه مهربان به دیگران، جزو کارهای نیک است. (به این سادگی)
سعی در ایجاد صلح بین دیگران، جزو کارهای بسیار پسندیده است.
کاشتن درخت جزو کارهای نیک است، زیرا محیط زیست را برای دیگران مناسب تر می کند.
کار خیری نیک تر از کمک به مظلوم، نمی توان سراغ گرفت.
انواع ظلم یا کارهای نیک انسان در طول زندگی بسیارند و برآیند همه ی آنها میزان انسانیت او را مشخص می کنند.
انسانیت هر انسان، موقعی به اوج خود می رسد که انسانی در طول زندگی خود :
1- مرتکب ظلم به خود یا دیگران نشود.
2- با دیگران مهربان باشد.
3- بطور پنهان یا بدون چشم داشت و تا حد امکان به دیگران کمک کند.
4- مظلوم را تنها نگذارد.
انسانهای مقدس، انسانیت را در خود به مرحله ای رسانده اند که مورد انتخاب خالق قرار گرفته اند.
بکوشیم جزو انسانهای نیک باشیم و میزان انسانیت خود را تا حد امکان افزایش دهیم.
