فرق سرمایه داری اسلامی و غربی
“حلال آن حساب و حرام آن مجازات”
سرمایه داری در اسلام:
حلالها حساب و حرامها عقاب
روزی حلال حسابرسی می شود و روزی حرام مجازات دارد!
کسی که روزی و درآمد حلال بدست می آورد نزد خداوند حسابرسی می شود که با آن روزی حلال چکار کرده است؟
و البته کسی که روزی حرام بدست آورد مجازات می شود.
سرمایه داری که از راه حلال، اموالی بسیار بیشتر از مقدار مورد نیازش بدست آورده باشد در حالی که بسیاری از مردم بعلت گرسنگی می میرند یا بیمار می شوند و مشکلات دیگر برایشان بوجود می آید و سرمایه دار قصه ما اعتنایی به آنها ندارد و ممکن است برای رفع تکلیف، مقدار کمی از ثروت خود را انفاق کند!!
مصداق آیه قرآنی که می فرماید:
جمع مالاَ و عدده!
اموالی را جمع آوری می کند و آنها را می شمارد.
دلالت بر افزایش رقم ثروت دارد بدون آنکه به آنها نیاز داشته باشد.
لذا جمع آوری ثروت بدون آنکه به آن نیاز داشته باشیم، در اسلام مذمت می شود.
البته بهترین حالت در جمع آوری ثروت، برای ساخت کارخانه و اشتغال است! ولی آیا همین کسی که این کار را کرده است، آیا به کارمندان و کارگران خود ظلم نمی کند؟! و یا آیا حاضر می شود برای رضای خدا و انسانیت، کارخانه خود را سهامی کند و به کارکنان یا فقرا بدهد!!؟
سرمایه داری غربی:
در سرمایه داری غربی، هدف افزایش ثروت است به هر قیمت!!
بطوریکه موضوع فراتر از موضوع درآمد حرام می باشد!
زیرا حرام هم درجات دارد!
برای سرقت منابع دیگران و برای گسترش بازار فروش کالاهای خود، جنایات بسیار بزرگی در سطح جهان مرتکب می شوند!
استعمارگران غرب، میلیون ها نفر را بطور مستقیم یا با دیکتاتورهای دست نشانده قتل عام نموده اند!
سخنان دیگر از ائمه معصومین:
كلمة الإمام الحسن – عليه السلام -، صفحه 36
إنَّ الدُّنْيا في حَلالِها حِسابٌ، وَ في حَرامِها عِقابٌ، وَفِي الشُّبَهاتِ عِتابٌ، فَأنْزِلِ الدُّنْيا بِمَنْزَلَةِ الميتَةِ، خُذْمِنْها مايَكْفيكَ.
بدرستیکه اموال دنیا، حلالش حسابرسی و حرامش مجازات و در نامعلوم آن سرزنش می باشد، پس اموال دنیا همچون مردار بدان و به مقدار رفع نیاز از آن استفاده کن.
نهج البلاغة – الخطبة 82
الإمام عليّ عليهالسلام ـ في وَصفِ الدُّنيا:
ما أصِفُ مِن دارٍ أوَّلُها عَناءٌ وآخِرُها فَناءٌ ، في حَلالِها حِسابٌ وفي حَرامِها عِقابٌ ، مَنِ استَغنى فيها فُتِنَ ، ومَنِ افتَقَرَ فيها حَزِنَ ، ومَن ساعاها حديث فاتَتهُ ، ومَن قَعَدَ عَنها واتَتهُ ، ومَن أبصَرَ بِها بَصَّرَتهُ ، ومَن أبصَرَ إلَيها أعمَتهُ .
امام على (ع) ـ در توصيف دنيا:
چه بگويم در وصف دنيايى كه آغازش رنج است و انجامش نابودى ، و در حلالش حساب است و در حرامش كيفر؟ هر كه در دنيا بی نياز شد ، گرفتار گرديد، هر كه فقير شد ، اندوه دامنگيرش شد ، هر كه در پى دنيا دويد ، به آن نرسيد، هر كه از طلب آن باز ايستاد ، دنيا خود به سراغش رفت، هر كه با دنيا ديد ، دنيا او را بينا گردانيد، و هر كه به دنيا نگريست ، دنيا نابينايش گردانيد.
ISIS – Daesh 
