وقتی افراد یا مسئولینی از حکومت، طبق روال عادی، سالیانه میلیون ها قطعه جوجه را بخاطر موضوعات اقتصادی زنده بگور می کنند، چطور می توان انتظار رحمت الهی بر این ملت را داشته باشیم.
مسئولین اعلام می کنند که سالیانه حدود 3 میلیون قطعه جوجه خروس بعلت مقرون به صرفه نبودن پرورش آنها، معدوم می شوند.
ظلم کشتن جوجه های یک روزه جنایت است. و فرقی نمی کند که جوجه مرغ یا جوجه خروس باشند. بخاطر تنظیم بازار است یا بخاطر گران بودن یا نبودن خوراک آنها باشد. روال عادی باشد یا به سبب اعتراض به کسی باشد.
در حال حاضر اکثر مسئولین تراز اول کشور سخن از مجازات عاملین این ظلم و جنایت هستند، ولی آیا در این امر صداقت دارند یا برای ارضای افکار عمومی این سخنان را از زبان خود جاری می کنند و این روال چند ساله ادامه می یابد.
اما بدانیم که منافع ملی ایران یا هر کشور دیگر، بر جلوگیری از اعمالی است که رحمت الهی را از بین می برند.
معدوم کردن سیب زمینی ها یک جرم بود ولی خیلی کمتر از این جرم اجتماعی، دینی و اخلاقی.
چند سال قبل معدوم کردن سیب زمینی ها را داشتیم که می شد آنها را به قشر فقیر و گرسنه داد بجای آنکه معدوم کنیم.
پولدار شدن افراد خاص در انجام این موارد و موارد مشابه نیز یک موفقیت برای ایشان نخواهد بود و به نوعی مجازات می شوند ولی نمی دانند که این مجازات ها بخاطر همین ظلم و ستم ایشان به جانداران یا به انسان های مظلوم است.
