انسان بی ریشه به خود متکی نیست. پس به بی ریشه های دیگر تکیه خواهد کرد و مجموعه ی انسان های بی ریشه تشکیل می شود و ازدحام بی ریشه ها را بوجود می آورند.
انسان های بی ریشه، از درون پوچ شده و با نسیمی به این سمت و آن سمت می روند.
تلخی، ظلم، فساد، دزدی، رانت، فحشا و همه ی خصلت های بد، ناشی از بی ریشه ها است.
انسان های خوب، وزن و موقعیت انسانی دارند. عشق به خدا، انسان های خوب را همچون نخ تسبیح به هم وصل می کند و آنها به وحدانیت و خداوند متعال پیوند می زند.
بی ریشه ها، سعی می کنند خود را جزو انسان های خوب نشان دهند ولی خود را فریب می دهند
هر کسی خود را ریشه دار و انسان خوب می نامد ولی انسان های بی ریشه و انسان های خوب، مشخصاتی دارند که نمی توانند آنها را پنهان کنند.
انسان بی ریشه و پست نمی تواند از منافع نامشروع خود دست بردارند و ادعای خوب بودن می کنند و این دو نمی توانند در کنار هم باشند.
نمی شود همزمان، هم ادعای خوب بودن نمود و هم جنایت کرد یا دزدی، رانت خورد یا حق مردم را، از بیت المال برداشت ناحق کرد یا زیاده خواهی نمود.
هر ظلمی با خوب بودن در تعارض است هر چندذ ظالم مدعی خوب بودن نماید.
در نظر داشته باشیم قوانین فیزیک اخلاق و رفتار الهی به دقت قوانین فیزیک ذرات است و کسی نمی تواند با فریب و نیرنگ خود را در صف خوبان قرار دهد.
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ ، وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ
پس هر كس به مقدار ذرّه اى كار نيك كرده باشد همان را ببيند.
و هر كس به مقدار ذره اى كار بد كرده باشد آن را ببيند.
