احکام و عدالت اقتصادی و انسانی خداوند قابل فهم برای همگان است!
همه قوانین الهی بر پایه حکمت است.
پدر بزرگ مسئول مستقیم روزی نوه های یتیم خود است در صورتیکه چنین مسئولیت مستقیمی را نسبت به بقیه نوه ها و فرزندان بالغ خود ندارد.
چطور ممکن است قانون الهی نوه های یتیم را از ارث از پدربزرگ محروم کند؟!
مسئولیت مستقیم ذکر شده اشتباه بود، یا محرومیت ایشان از ارث ؟
اشکال در تفسیر است یا نحوه انتقال آن به مردم که می تواند سبب ظلم به ایتام شود!
در قرآن کریم ذکر شده که در حضور فرزندان، نوه ها ارث نمی گیرند. یعنی یا فرزندان یا نوه ها.
ولی صحبت صریحی در مورد حالت ترکیبی نشده است و این وظیفه مجتهدین و محققین است که با توجه به عدالت و یتیم نوازی خداوند، این موضوع را مورد کنکاش قرار دهند!!
می توان در نظر گرفت که نوه هایی که پدر یا مادر وارث آنها زنده باشد ارث نمی گیرند ولی نوه هایی که پدر یا مادر وارث آنها زنده نباشد ارث پدر یا مادر بین آنها تقسیم شود!!
زیرا در حالت کلی نوه های یتیم، بیشتر از نوه هایی که والدین آنها زنده هستند به این ارث نیاز دارند و عدالت خداوند با محروم کردن آنها از ارث در تناقض می باشد!!
اینکه بگوییم، خداوند آنها را از ارث محروم می کند ولی پدر بزرگ قبل از مرگ به آنها کمک کند، منطقی نیست! زیرا معنی آن این است که نعوذوا بالله، پدر بزرگ مهربانتر و عادل تر از خداوند شود!!
همچنین اگر پدر و پدربزرگ در یک حادثه و با اختلاف زمانی چند ثانیه فوت کنند، آیا انتظار داشته باشیم که پدر بزرگ در چند ثانیه آخر عمر خود، چیزی را در حضور چند شاهد به بنوه های یتیم شده خود ببخشد؟؟!!
لذا لازم است مجتهدین و محققین اسلامی، در این مورد تحقیق نمایند و نپرداختن ایشان به این موضوع مهم، باعث می شود که آنها در مقابل حق ایتام نزد خداوند مسئول باشند!!
