ابزارهای سلطه استعمار پیر انگلیس بسیار است و یکی از آنها عبارت است از :
حاکم کردن اقلیت بر اکثریت در هر کشور و استفاده از آنها برای کنترل آن کشور.
البته این سیاست را فرانسه و سپس امریکا نیز در بسیاری مناطق استفاده نمودند.
اقلیت قومی یا طایفه ای و یا عشیره ای بر اکثریت موجود.
مجهز کردن ایشان و حمایت کردن آنها.
بعبارتی قدرت این اقلیت وابسته به حمایت ارباب استعمارگر است، پس آنها مطیع صد در صد استعمارگر خواهند بود. زیرا عدم حمایت استعمارگر باعث از بین رفتن ایشان می شود.
1- این سیاست در بعضی کشورها از کنترل خارج شده، باعث انتقام اکثریت از اقلیت حاکم گردیده و نسل کشی در آن کشور را بوجود می آورد.
مثل کشور رواندا و نسل کشی قبیله اقلیت توتسی توسط اکثریت قبیله هوتو بین دو استعمار بلژیک و فرانسه که به قتل تعداد 800 هزار تا 1070000 نفر از اقلیت توتسی انجامید و زنان آنها مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند.
آیا استعمارگران بلژیکی و فرانسوی مورد محاکمه و مجازات قرار گرفتند؟ خیر، زیرا آنها سروران غربی هستند و سازمان های بین المللی در دست آنها می باشند. از سازمان ملل متحد گرفته تا شورای امنیت و سازمان های مدافع حقوق بشر در دست ایشان است.
2- البته در بعضی از کشورهای دیگر، برگشت این حاکمیت به دمکراسی، همراه با کنترل و عقلانیت بوده و با مسالمت صورت گرفت. ولی حقوق بشر رعایت نشد. زیرا از حقوق بشر، مطالبه ی مجازات جنایتکاران می باشد تا جلوی موارد مشابه را بگیرد ولی این کار هم صورت نگرفت.
مثل افریقای جنوبی و رهبری مسالمت آمیز نلسون ماندلا و عبارت معروف او که می گوید : می بخشم ولی فراموش نمی کنم.
ولی بخشیدن جنایتکار عین ظلم به مظلوم و دیگر مظلومین جهان است و باعث ادامه ظلم می شود. در صورتی که مجازات ظالم، خصوصاً بخاطر اینکه ظالم، همزمان درگیر ظلم در بسیاری از نقاط جهان می باشد، ظلم را از جهان ریشه کن می سازد.
3- در بعضی کشورها، حاکمیت به دمکراسی رسید و مجرم مجازات گردید.
مثل عراق ولی استعمارگر ظالم آنها رها نمی کند و برای تقسیم عراق می کوشد. گروههای تروریستی را برای ظلم به ایشان ارسال نمود و هزینه های این کشتار را مستعمرات غربی یعنی دیکتاتورهای عرب خلیج فارس تأمین می کنند.
در حال حاضر، در سطح جهانی، اقلیت غربی حاکم بر جهان می باشند ولی در آینده ای نه چندان دور، اکثریت غیر غربی بر علیه ظلم ناشی از حکومتهای استعمارگر غربی قیام خواهند نمود و ممکن است به نسل کشی غربی ها منجر شود و بهتر است قبل از رسیدن به آن فاجعه، ملتهای غربی به حکومتهای خود فشار وارد کنند تا دست از ظلم به ملتهای دیگر بردارند.
به دمکراسی رسیدن نه با افراط و نه با تفریط، بلکه مسالمت با اقلیت، ولی مجازات مسئولین مجرم و جنایتکار لازم و از بندهای مهم حقوق بشر است و باعث جلوگیری از ظلم دیگر ظالمان می شود.
