دیپلماسی بمعنای تفاهم و منطق، در روابط بین دولتها وجود ندارد و هر چه هست دیپلماسی زور و فریب است.
زیرا دولتها خواسته ی خود را تعیین کرده اند و با مذاکره، از آن خواسته ها عقب نخواهند نشست.
چیزی که باعث تغییر یا تعدیل خواسته هر حکومت می شود، مقاومت در برابر زور و همچنین فریب نخوردن از دیگران می باشد.
حکومتهای موجود :
1- استعمارگر و ارباب
2- مستعمره و تابع
3- مستقل
حکومتهای مستعمره و تابع در روابط بین الملل و مذاکرات، مفهوم مستقل ندارند و در معادلات و مذاکرات بحساب نمی آیند. البته آنها ابزاری برای استفاده توسط استعمارگر خود می باشند. ولی ملتهای ایشان، از جانب استعمارگران و کشورهای مستقل بحساب می آیند.
پس دو حکومت استعمارگر و مستقل باقی می مانند که دیپلماسی بین آنها بر اساس دیپلماسی زور و فریب می باشد.
روابط موجود بین کشورها :
1- روابط بین دو استعمارگر
2- روابط بین استعمارگر و کشور مستقل
3- روابط بین دو کشور مستقل
اصولاً دیپلماسی زور و فریب را بین دو کشور مستقل نمی بینیم یا بسیار کمرنگ است. زیرا دیپلماسی زور و فریب از جانب کشورهای استعمارگر شروع می شود و علت آن زیاده خواهی ایشان می باشد.
دیپلماسی زور استعمارگران، صرفاً مربوط به قدرت نظامی ایشان نیست، بلکه شامل قدرت اقتصادی ایشان می شود.
حوزه قدرت اقتصادی استعمارگر، بیش از حوزه ی قدرت نظامی می باشد و شامل کلیه کشورهایی است که می تواند آنها را به تبعیت از خود مجبور سازد.
بطور مثال وقتی امریکا کشوری را تحریم می نماید، بقیه کشورها را از طریق وابستگی به اقتصاد امریکا، مجبور به تبعیت از خود می نماید. که این موضوع از طرف امریکا علیه ایران صورت گرفت و امریکا کشورهای استعمارگر دیگر و کشورهای مستقل را مجبور به تبعیت از خود نمود.
لذا توان دفاعی هر کشور، علاوه بر توان نظامی، شامل توان مقاومت در برابر قدرت اقتصادی و تحریم اقتصادی استعمارگران می باشد.
همچنین دیپلماسی زور استعمارگران غرب شامل قدرت کنترل سازمانهای بین المللی و سازمانهای مدافع حقوق بشر می شود که تحت کنترل اکثریت استعمارگران غرب و مستعمرات ایشان می باشند.
پس دیپلماسی زور شامل موارد ذیل می شوند :
1- قدرت نظامی
2- قدرت اقتصادی
3- قدرت کنترل سازمان های مدافع حقوق بشر
4- قدرت تاثیر بر افکار عمومی ملتهای خود و دیگران
جنگ نرم :
افکار عمومی و آگاهی صحیح آنان از موضوعات سیاسی در مقابل فریب های سیاسی، عامل مهمی در دیپلماسی قدرت می باشد. فریب ملتها و تحریک آنها، ابزار استعمارگران غرب در دو قرن اخیر بوده است.
پس، قدرت دیپلماسی هر کشور عبارت از آنست که هر کشور :
1- چقدر قدرت فریب داشته باشد و چقدر متوجه فریب طرف مقابل باشد.
2- چقدر بتواند زور بگوید و چقدر قدرت دفاع داشته باشد. شامل قدرت نظامی و اقتصادی.
3- چقدر قدرت تاثیر مثبت یا منفی بر افکار عمومی ملت خود و ملت طرف مقابل و ملتهای دیگر را داشته باشد و چقدر قدرت دفاعی در مقابل تاثیر بر افکار عمومی ملت خود را داشته باشد.
چه بسا کشورهایی که توان مقاومت در برابر زور و فریب دیگر کشوها را داشته باشند ولی از طریق عدم آگاهی افکار عمومی آسیب پذیر باشند. ایشان لازم است کار زیادی در زمینه آگاهی بخشی در بین ملت خود و افکار عمومی ملتهای جهان را بعهده گیرند.
