بجای افزایش حداقل حقوق، بهتر است اجرای حداقل حقوق را پیگیری نمود زیرا بسیاری از کارگران، خیلی کمتر از حداقل حقوق دریافت می کنند.
به موارد ذیل توجه کنیم :
1- کارگرانی که کمتر از حداقل حقوق دریافت می کنند و کارفرما آنها را بیمه تامین اجتماعی نکرده است. حتی بسیاری از کارگران هستند که کمتر از نصف حداقل حقوق را دریافت می کنند. نمونه آن خانمهایی هستند که در صنایع بسته بندی پوشاک مشغول بکار می باشند.
2- کسانی که کار ندارند.
افزایش حداقل حقوق، مشکل موارد فوق را افزایش می دهد.
افزایش حقوق گروههایی از جامعه، بدون در نظر گرفتن بقیه ی گروهها، باعث افزایش مشکل قشر ضعیف می شود. زیرا افزایش حقوق باعث تورم می شود و دودش به چشم گروهی می رود که افزایش حقوق یا درآمد نداشته اند.
حقوق دو میلیون تومانی، جزو حقوقهای بالا نیست ولی در کنار حقوقهای 300 هزار تومانی موجود در جامعه، فاصله حقوق را در جامعه افزایش می دهد و قشر ضعیف را ضعیف تر می کند.
مسئولین زیادی در سطح وزارت و دوائر وجود دارند که برای جلب رضایت گروههایی از کارگران و کارمندان، دست به افزایش حقوق زده اند ولی هیچگونه حساب منطقی و در نظر گرفتن جوانب در آن نبوده است. این جلب رضایتهای موضعی، مخرب در اقتصاد و معیشت مردم می باشد که در برخی بنگاههای اقتصادی باعث ورشکستگی بنگاه اقتصادی گردیده است.
لذا رعایت موارد ذیل لازم است :
1- افزایش حداقل حقوق واقعی باشد. یعنی اگر می گوییم که حداقل حقوق یک میلیون تومان شده است، هیچ خانواده ای نداشته باشیم که کمتر از یک میلیون تومان درآمد داشته باشد و اگر کسی اینچنین بود توسط دولت جبران شود.
2- افزایش حداقل حقوق، کمتر از تورم موجود در جامعه باشد. بعبارتی قدرت خرید قشر ضعیف را افزایش دهد.
3- وقتی فرمول افزایش حقوق را بنفع حقوقهای پایین تعیین می کنیم، با پرداخت پاداش و غیره، باعث خراب کردن فرمول افزایش حقوق نشویم.
