1- کسی که با تریلی، بار وانت را جابجا کند، به خود و محیط زیست و مردم ظلم کرده است.
زیرا هم مقدار گازوئیل مصرفی و هم مقدار آلودگی ناشی از آن، برای تریلی بیشتر از وانت است، لذا می توانستیم از وانت استفاده کنیم.
2- کسی که ظرفیت و توانایی داشته باشد ولی بکار نگیرد، ظلم به خود و دیگران نموده است.
بطور مثال:
توان آموزش به دیگران را داشته باشد ولی آموزش ندهد.
توان حل مشکل کسی را داشته باشد ولی حل نکند.
بتواند به مدارج عالی تحصیل برسد ولی تحصیل نکند.
3- در مسیر خود توسط اتومبیل شخصی، بتواند چند نفر را با خود ببرد ولی نبرد.
4- گرسنه ای را ببینیم و به او اعتنایی نکنیم.
5- مظلومی را ببینیم و به کمک او نرویم.
هر انسان در طول عمر خود و با توجه به چیزهایی که فرا می گیرد و امکاناتی که بدست می آورد، به توانایی هایی دست پیدا می کند که باید بطور صحیح از آنها استفاده نماید و استفاده نکردن یا درست استفاده نکردن از آنها، ظلم به خود و گاهی ظلم به دیگران خواهد بود.
یک مثال بدیهی در این خصوص می زنیم:
فرض کنید فردی در چاه افتاده و در حال مرگ است و رهگذری متوجه این موضوع می شود ولی به او کمک نمی کند.
آیا رهگذر مرتکب گناه و ظلم به فرد افتاده در چاه نشده است؟
انسانها در جامعه و جوامع در جامعه جهانی، به همدیگر نیاز دارند و این نیاز درجات مختلف دارند و بی اعتنایی به نیازهای همدیگر، عین ظلم به یکدیگر می باشد.
یادآوری شعر جناب سعدی در این میان خالی از لطف نیست:
بنــی آدم اعضــــای یکدیگرنـد * که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگــار * درگر عضــــوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی * نشاید که نامـت نهند آدمی
