برخی حکومتها و سیاستمداران روش فریبکارانه را برای مبارزه با دین بکار می گیرند و یکی از معروفترین آنها، ارائه ی دید مشفقانه نسبت به دین است و اظهار می دارند که چون دین و دینداران را دوست دارند نمی خواهند دین و دینداران مورد بی مهری مردم قرار گیرند!
این گروه اینطور بیان می کنند که چون دین نمی تواند به همه چیز جواب دهد و در اجتماع به بن بست می رسد، همچنین در عرصه سیاست مجبور به انجام موضوعات غیر اخلاقی می شود و این موضوعات باعث می شود که مورد بی مهری مردم قرار گیرد، لذا بهتر است آنرا در موضوعات درونی محدود نمود تا قداست و پاکی خود را حفظ نماید!
ولی در جواب این گروه باید گفت:
1- دین به انسان و جامعه چارچوب زندگی و تعامل سازنده را ارائه می دهد و در برخی موضوعات بنا به حساسیت آن و یا بعنوان مثال به جزئیات پرداخته است و قرار نیست کتاب جامع جوابهای دقیق موضوعات اجتماعی و اقتصادی و غیره باشد. لذا جامعه می تواند بر اساس تعالیم دینی حرکت کند بدون آنکه بن بستی برای آن تصور نمود تا آنکه بخواهد مورد بی مهری مردم قرار گیرد.
2- اگر سیاست حکومتها بر اساس فریب و موضوعات غیر اخلاقی هست که در بیشتر موارد اینچنین است، باید با این حالت اشتباه در سیاست مبارزه کنیم و این خود نشان می دهد که لازم است روش دینی را در سیاست بکار گیریم تا روابط حکومتها و مردم و روابط بین حکومتها، روابطی بر اساس صداقت و عدالت باشد.
علت مخالف ورود دین در سیاست، ظلم ستیزی دین است.
لذا حاکمان ظالم، ترویج دهنده ی جدایی دین از سیاست می باشند.
در حال حاضر استعمارگران غرب بیشترین مخالفت را با دخالت دین در سیاست دارند و علت آن جنایتهای بزرگی است که ایشان در سطح جهان در حال ارتکاب آنها می باشند و نمی خواهند رهبران دینی ملتهای جهان را علیه ایشان متحد نمایند.
