خیر ، فوری او را می کشند و می گویند روسیه یا مخالفان دیگر امریکا او را کشته اند.
سخن اصولی:
اصولاً اگر شما معادل چند هزار دلار در خانه داشته باشید، کمی نگران خواهید بود.
اگر چندصد هزار دلار داشته باشید نگرانی شما بیشتر خواهد بود.
اگر چند میلیون دلار داشته باشید، به قفل های درب و پنجره ها نیز اعتماد نمی کنید و بدنبال تدابیر دیگر مطمئن تر می روید.
سرمایه داران بزرگ امریکا، صدها و هزاران میلیارد دلار سرمایه دارند و برای حفاظت از آنها در برابر قیام یا شورش ملت امریکا علیه ایشان، دست به هر کار غیر اخلاقی نیز می زنند:
اولاً: حکومت را به کسانی می سپارند که منافع خودشان را حفظ کنند و در صورت به قدرت رسیدن شخصیتهای ملی مدافع حقوق ملت و نه منافع سرمایه داران، او را می کشند و قتل را به دشمنان فرضی مثل روسیه و دیگران نسبت می دهند. البته آنها با توجه به سیستمی که ایجاد کرده اند، اجازه ی به قدرت رسیدن کسانی غیر از کارمندان معتمد خود را به کسی نمی دهند.
دوماً: برای در امان بودن از قیام ملت علیه ایشان، تدابیر زیادی بوجود آورده اند:
1- در دست گرفتن تمامی رسانه ها و سازمانهای اجتماعی دولتی و غیر دولتی، برای کنترل و هدایت ملت به سمتی که می خواهند.
2- مشغول کردن ملت به مشکلات زندگی.
3- مشغول کردن ملت به موضوعات غیر اخلاقی تا اعتیاد به مواد مخدر.
4- مشغول کردن ملت به فتنه های مختلف.
5- منحرف کردن افکار عمومی ملت به دشمن خارجی.
6- ایجاد جنگهایی برای منافع خود و درگیر کردن ملتها با آن، بنام امنیت ملی.
و بسیاری تدابیر دیگر.
و در نتیجه، سرمایه داران بزرگ امریکا، برای حفظ سرمایه ی خود، اجازه ی روی کار آمدن مسئولینی که منافع آنها را به خطر بیندازند را به هیچکس نمی دهند و هر کسی که رئیس جمهور می شود، می بایست قبلاً توسط ایشان به تأیید رسیده باشد.
البته این شبکه ی امنیتی را سازمان سیا برای سرمایه داران بزرگ امریکا ایجاد می کند و همه ی مسئولین امریکا بطور مستقیم یا غیر مستقیم تحت کنترل کمیته برنامه ریزی سازمان سیا قرار دارند. این کمیته خطوط پهن را برای مسئولین امریکا ترسیم می کنند و کسی حق عدول از برنامه ایشان را ندارد و این کمیته زیر نظر مستقیم سرمایه داران بزرگ می باشد.
این موضوع شامل انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا و دیگر کشورهای سرمایه داری نیز می شود.
لذا سرمایه داران بزرگ، برای حفظ منافع خود، حکومتها را به کنترل خود در می آورند و نمی خواهند حکومت را به ملت بسپارند و در نتیجه، ملتها می بایست با قیام ملی، حق خود را از سرمایه داران حاکم بگیرند و این موضوع با گفتگو قابل حل نمی باشد.
