زیرا در این حالت، نیروهای امنیتی ایران، همچون داعش زیر نظر امریکا می شدند.
در این وضعیت، امریکا به نیروهای امنیتی ایران دستور می داد که کاری با ورود داعش به ایران نداشته باشند.
زیرا امریکا به منافع خود اهمیت می دهد و ذره ای به منافع مستعمرات و ملت آن توجه نمی کند.
مستعمرات نمی توانند تصمیم مستقل و به نفع ملت بگیرند. زیرا مستعمره دیکتاتور دارد و دیکتاتور نیاز به حمایت استعمارگر دارد و این حمایت، مشروط به اطاعت دیکتاتور از استعمارگر می باشد.
فقط کشور مستقل از استعمارگران می تواند به فکر منافع ملی باشد.
کشورهای مستقل، قدر استقلال را بیشتر بدانند. زیرا استقلال، فقط مربوط به تولید نمی باشد، بلکه شامل امنیت در جامعه نیز می شود.
همچنین استقلال باعث پیشرفت های نظامی و علمی در جامعه می شود.
زیرا استعمارگر به مستعمره اجازه ی پیشرفت در زمینه های علمی و نظامی را نمی دهد.
نگاهی به کشورهای عرب حاشیه جنوبی خلیج فارس، نشان می دهد که ایشان در هیچ زمینه ای از علوم، به هیچ پیشرفتی نائل نشده اند و این فقط به خاطر مستعمره بودن ایشان است.
مستعمرات محکوم به وابستگی در همه ی زمینه ها می باشند.
استعمارگر هر وقت لازم بداند، امنیت مستعمرات را هم از بین می برد. همچون کاری که با دوستان خود یعنی مصر، لیبی، فیلیپین، سومالی و کشورهای دیگر کرد.
در حادثه ی 11 سپتامبر 2001 نیویورک، امریکا برای منافع سرمایه دارن، به ملت خود هم رحم نکرد، چه رسد به منافع مستعمرات!!
پس کشورهای مستقل، قدر استقلال را بیشتر از پیش بدانند.
البته استقلال هزینه دارد و لازم است هر ملت هزینه ی استقلال را بدهد.
علم و کرامت و امنیت با هم است!
هر کشور، یا همه ی آنها را با هم دارد یا هیچکدام را ندارد.
