صدام حسین، معاون حسن البکر رئیس جمهور عراق بود.
در جلسه ای با سران حزب، موضوع برکناری حسن البکر و جانشینی خود را مطرح کرد. تعدادی موافق و تعدادی مخالف بودند. به آنها گفت موضوع را فراموش کنید. ولی خودش موضوع را فراموش نکرد.
حسن البکر و مخالفین را به قتل رساند و رئیس جمهور عراق شد.
در حال حاضر نیز محمد بن سلمان راه صدام حسین را در پیش گرفته است با این تفاوت که پادشاه عربستان موافق کناره گیری به نفع فرزند جنایتکار خود می باشد ولی مخالفینی در خاندان آل سعود دارد.
برخی از پسر عموهای مطرح در صحنه ی عربستان و در سطح جهانی مخالف پادشاهی او هستند.
دوره ی قتل وسیع مخالفین، همچون زمان صدام نیز فراهم نیست.
لذا با هماهنگی انجام شده با امریکا، به نام اصلاحات و مبارزه با فساد اخلاقی و اقتصادی، مخالفین خود را بازداشت کرد.
بدیهی است که اموال آنها در عربستان را مصادره نمود ولی از آنجا که بیشتر اموال این شاهزاده ها همچون خودش در کشورهای غربی می باشند، آن اموال بعنوان حق السکوت کشورهای غربی و خصوصاً امریکا در نظر گرفته شد.
محمد بن سلمان فاسدی است که خاندان فاسد خود را فدای کسب قدرت خود می نماید.
البته عاقبت این این فاسد نیز بهتر از خاندانش نخواهد بود.
کسی که فاسد است و به استعمارگران متکی باشد، تاریخ مصرفش را مردم یا اربابش تعیین می کنند.
