اگر باور کنیم که زندگی و چیزهایی که داریم، موقت هستند، اخلاق و رفتارمان انسانی تر می شوند.

کسانی که ظلم، سرقت و تجاوز به حقوق دیگران می کنند، مرگ را برای خود نمی دانند یا آنرا دور تصور می کنند!!

ظلم و ستم حاکمان، سرقت، آزار و اذیت و تجاوز به حقوق دیگران توسط افراد جامعه، با یادآوری مرگ، کاهش می یابند.

حاکمی که مرگ را بسیار دور تصور نکند، ستمگری خود را کاهش خواهد داد.
افراد جامعه، اگر مرگ را دور تصور نکنند، اذیت و آزار در جامعه کمتر می شوند.
حرص و طمع افراد جامعه، برای جمع آوری ثروت و منافع بیشتر، بدون در نظر گرفتن حقوق دیگران، وقتی مرگ و پایان زندگی را بسیار دور تصور نکنند، کاهش می یابند.

البته یادآوری مرگ و موقت بودن زندگی، برای کسانی که فساد و ظلم در وجودشان حالت ژنتیک به خود گرفته باشد، چندان کار ساز نخواهد بود.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

error: Content is protected !!