در غرب تکیه زیادی بر آزادی فردی می شود، البته بیشتر از حیث لذات . برای آنکه جامعه بدنبال حقوق واقعی خود نباشد .
در موضوع آزادی افراد جامعه در کسب لذات ، حاکم سرمایه دار چیزی را از دست نمی دهد .
آزادی بیان و کردارشان هم تا اندازه ای قابل تحمل حاکم است که منافع سرمایه داران بزرگ را تهدید نکنند.
ولی عدالت اجتماعی ، دادن حق افراد جامعه بصورت تمام و کمال است بدون تبعیض میان فقیر و غنی .
قوانین آزادی های فردی بنا به مصالح جامعه تعیین می گردند و نه برای مصالح حاکم .
آزادی بیان و کردار افراد در جامعه بنا به مصالح جامعه تعریف می شوند و نه مصالح حاکم .
