شروع تحریمهای آرام و ناچیز امریکا علیه ایران را جدی بگیریم.
نداشتن ارتباط اقتصادی با امریکا اهمیتی ندارد ولی وقتی امریکا با ارتباط اقتصادی زیاد خود با دنیا، دنیا را مجبور به تحریم ایران می کند. یعنی امریکا تعیین کننده تحریم است.
در مذاکرات هسته ای تعهداتی داد و ستد شدند. اگر تعهدات ایران برقرار باشند ولی کم کم قسمت اعظم تعهدات امریکا به بهانه برنامه موشکی نقض شوند. ایران متضرر ۱۰۰% مذاکرات خواهد بود. و می توان گفت یکی از اسب های چوبی امریکا همین است.
ظاهراً در این توافق، امریکا چند اسب چوبی را برای ایران برنامه ریزی نموده است.
اینکه قانون ویزای امریکا را با عمل مشابه جواب می دهیم، چشم بستن به واقعیت است.
بلکه عمل متقابل باید همخوان با موضوع مذاکرات باشد.
ضرر ایران از قانون ویزای جدید امریکا بسیار زیاد است. در صورتیکه عمل متقابل ایران علیه امریکا هیچ اثری بر اقتصاد امریکا نخواهد گذاشت.
و حالا هم تحریم برخی اشخاص ایرانی به بهانه برنامه موشکی. یعنی فقط بهانه عوض شده است.
مذاکرات هسته ای ما بر اساس کاهش تاسیسات و توان هسته ای در مقابل اجازه ی افزایش توان اقتصادی بود.
پس نقض طرف مقابل در اجازه ی افزایش توان اقتصادی باید همراه با نقض ایران با افزایش توان هسته ای باشد. هر چند ممکن است توافق را بهم بزند ولی در هر صورت یا دو طرف متعهد به توافق یا دو طرف ناقض آن باشند.
و گرنه موضوع ما مثل موضوع فسطینیها می شود که نباید توافقات را نقض کنند ولی طرف مقابل اشکال ندارد.
مگر آنکه صلاح در قبول این بی عدالتی باشد.
