این بچه های معصوم را فرزندان خود بدانیم تا بهتر به حل مشکل آنها فکر کنیم!
شکی نیست تکدی ایشان ناشی از طمع سرپرستان آنها یا فقر واقعی خانواده آنهاست،
ولی آیا دولت نباید فکر اساسی برای این بچه های معصوم کند؟!
آیا اگر دولت آنها را فرزندان خود بداند باز هم پیگیری غیر مسئولانه و مقطعی خواهد کرد؟
وقتی در معابر از کنار طفل معصوم متکدی عبور می کنیم و می دانیم مشکلش با مقداری پول حل نمی شود و مشکل اصلی فقر واقعی خانواده یا طمع سرپرستش است، کاری از دست ما ساخته نیست ولی دولت می تواند آنرا به شکل اساسی حل کند.
