حسادت، بیشتر نسبت به نزدیکان و آشنایان صورت می گیرد.
زیرا فرد حسود، آنها را با خود مقایسه می کند و اعتراض درونی بشکل حسادت در او شکل می گیرد.
معمولاً با آنکه می داند همان مورد و بیشتر از آنرا دیگرانی که با آنها ارتباط ندارد دارند ولی حسادت در وی شکل نمی گیرد و او را ناراحت نمی کند ولی وقتی می بیند که فامیل یا همسایه و یا دوستی که با آنها ارتباط دارد آن مورد را دارند حسادت می کند و باعث ناراحتی وی می شود.
اگر بفهمیم که حسادت دلیل منطقی ندارد می توانیم این اخلاق زشت را معالجه کنیم.
اکثراً حسادت وقتی شروع می شود که برخی نداشته های خود را با داشته های دیگران مقایسه می کنیم.
اگر آرزو کنیم که طرف مقابل هم آنرا نداشته باشد حسادت است.
اگر آرزو نکنیم که از طرف مقابل سلب شود بلکه در صورت نیاز به آن مورد، سعی کنیم که ما هم بدست آوریم قبطه خواهد بود که اشکالی ندارد.
البته همانطور که ذکر شد اگر نیاز نداشته باشیم و بخواهیم بدست آوریم با آنکه همراه با خواسته سلب از طرف مقابل نباشد باز هم حالت حسادت را دارد. زیرا لازم نیست که چون در دست دیگری دیدیم ما هم بخواهیم صرف نظر از آنکه نیاز داشته باشیم یا خیر.
