لذا در غرب از عدم تعریف صحیح آزادی سوء استفاده می شود.
جوانان و نوجوانان آزادی بیشتر را می پسندند و آنرا مزیت می دانند و حکومتها از این موضوع سوء استفاده می کنند.
یکی از نشانه های آن این است که فرانسه به آزادی زیاد موجود در رسانه های خود افتخار می کند در صورتی که آلمان به فرانسه اعتراض می کند و آنرا ضد اخلاق می داند.
لذا معلوم می شود که حدود آن باید تعریف شود.
آیا حدود فرانسه برای آزادی صحیح است یا حدود آلمان یا حدود موجود در ایران؟
این موضوع را باید حکما و عقلا تعیین کنند نه حکومتهایی که می خواهند از احساس جوانان و نوجوانان سوء استفاده کنند.
برای حاکمان اصلی فرانسه یعنی سرمایه داران بزرگ فرانسه، چه اهمیتی دارد که جامعه در فساد اخلاقی باشد! اتفاقاً آنها معتقدند که ملت اگر به دنبال فساد باشند بهتر است تا به دنبال عملکرد حکومت و عدالت بین ملت و سرمایه داران بزرگ فرانسه.
پس آزادتر بودن افراد در موضوعات فردی یک مزیت نیست و افراط در این خصوص خواست حاکمان است.
