در سیاست دوست مصلحتی بجای دوست واقعی و دشمن مصلحتی بجای دشمن واقعی وجود دارد.
دوست مصلحتی:
دوستی کشورها در سیاست، بر اساس مصالح حکومتها می باشد.
مثلاً دوستی امریکا با اروپا، آیا واقعاً بر اساس دوستس واقعی است؟
1- آنها دوست هستند بر علیه قطب دیگر یعنی روسیه و چین، یعنی مصلحتی برای این دوستی وجود داردو
2- اگر آنها با هم دوست نباشند، می توانند در سازمان حقوق بشر، بخاطر نقض حقوق بشر، مزاحمت برای همدیگر بوجود آورند و دست داشتن هر کدام ا ایشان در نزاع ها و کشتارها و نسل کشی ها و گروههای تروریستی را افشا نمایند.
دشمن مصلحتی:
مثلاً دشمنی امریکا با روسیه ، ایران و کره شمالی، آیا بر اساس واقعیات است؟
1- حاکمان اصلی امریکا برای کنترل بیشتر بر مردم امریکا و مستعمرات خود، دائم سعی می کنند تا هیولایی از دشمنان خود بسازند تا کنترل شدید خود بر علیه مردم امریکا و ملتهای دیگر را توجیه کنند. آیا روسیه اتمی، با مسابقه تسلیحاتی، غیر اتمی خواهد شد؟ یا ایران مستقل با فشارهای اقتصادی امریکا، از استقلال و پیشرفت خود دست خواهد کشید؟ یا آیا کره شمالی بخاطر مانورهای نظامی مشترک امریکا با کره جنوبی، در کنار خود، تسلیم خواهد شد؟
2- دشمنی به نام ایران در کنار کشورهای ثروتمند و دیکتاتور خلیج فارس، این امکان را به امریکا می دهد تا باج بیشتری از ایشان مطالبه کند و پایگاههایی در این مستعمره ها بنا کند و هزینه پایگاه ها و چیزی بیشتر را به امریکا بدهند. به بهانه حمایت این دیکتاتورها از ایران ولی در اصل حمایت این دیکتاتورها از قیام ملتهای خودشان بر علیه دیکتاتورهای امریکایی می باشد. پس می توان گفت ایران نه یک دشمن واقعی برای امریکا بلکه یک دشمن مصلحتی برای سیاستهای امریکا می باشد.
البته ملتها با همدیگر دوستی واقعی دارند زیرا روابط ملتها بر اساس موضوعات کاملاً انسانی است و ظلم را بر هیچ ملتی نمی پذیرند.
