آزادی بیان بدون توان تغییر، ضرری برای حکومت ندارد و بر عکس باعث تقویت آن می شود زیرا آزادی بیان موجود، نشاندهنده ی آزادی در جامعه است!
آزادی بیان در جایی که گوش کافی برای شنیدن نیست، راه به جایی نخواهد برد!
در این حالت، حکومت می گوید: اکثریتی که به اقلیت معترض گوش نمی دهند، به معنای رضایت آنها از وضعیت موجود است. و این را آزادی می نامد.
این موضوع نشاندهنده ی عدم رقبت مردم به آزادی واقعی نیست، بلکه نشاندهنده ی کار زیاد و حساب شده ی حاکمان است.
هر چند ایراد ساختاری منطقی در دمکراسی غربی وجود دارد و کارشناسان مستقل از حکومتهای غربی، بر آن اذعان دارند. ولی این ایراد ساختاری منطقی را باید به مردم نشان داد و در بین جامعه منتشر نمود و انتشار آن نیاز به ابزارهای انتشار دارد.
علت اینکه سخن معترضین شنیده نمی شود چیست؟
معترضین نیاز به انتشار افکار خود دارند و برای انتشار افکار خود به ابزاری نیاز خواهند داشت ولی می دانیم ابزار حکومت در برابر ابزار معترضان اصلاً قابل قیاس نیست.
البته منظور از حکومت، تمام زیر مجموعه های حکومت و سرمایه داران حاکم و شرکتهای تابع می باشد. (زیرا حکومت نیز زیر نظر سرمایه داران حاکم می باشد)
و منظور از ابزار انتشار، تمام سازمانهای رسانه ای و اجتماعی و اقتصادی و همه ی عناصر مرتبط می باشند.
پس برنده تأثیر در بین افکار عمومی، حکومتهای غربی هستند که همه چیز را در کنترل خود دارند.
جنگ نرم استعمارگران غرب با کشورهای طرف مقابل نیز، بر اساس همین توان انتشار و تاثیر گذاری در بین ملتها می باشد.
