اکثر فقرای جامعه شناسایی نشده اند و بسته حمایتی به آنها تعلق نمی گیرد.
دوشنبه 16 مهر 97 مقرر شد دو بسته حمایتی 600 هزار تومانی به 20 میلیون نفر اعطا شود!
دادن این بسته ها عادلانه است یا خیر؟
بنفع کل جامعه است یا خیر؟
1- شناسایی دولت فقط شامل کارمندان و کارگران بیمه شده می باشد که اتفاقاً اکثریت آنها وضع بسیار بهتری نسبت به اکثریت کارمندان و کارگران بیمه نشده یا اکثر افراد مشغول به مشاغل آزاد دارند و یکی از دلایل مهم این است که بسیاری از افراد، مایل به کار در مشاغل دولتی و شرکتهایی که پرسنل خود را بیمه می کنند هستند ولی موفق نمی شوند.
2- همچنین تعداد کارمندان و کارگران بیمه نشده بیشتر از بیمه شده می باشند.
3- معمولاً کارفرماها یا کارمند و کارگر خود را به بیمه معرفی نمی کنند و یا حقوق آنها را کمتر از واقعیت اعلام می کنند تا سهم بیمه کمتری پرداخت نمایند.
قرار است به 20 میلیون ایرانی دو بسته حمایتی هریک معادل 300 هزار تومان کالا برای هر عضو تا پایان سال 97 داده شود که بیش از 90% ایشان وضع بسیار بهتری نسبت به قشر متوسط جامعه دارند.
قشر آسیب پذیر جامعه، در مرحله اول و مهمتر، شامل کسانی است که درآمدی کمتر از یک میلیون تومان برای خانواده دارند. (و حتی کمتر از 500 هزار تومان)
نادیده گرفتن واقعیت، واقعیت را از بین نمی برد.
درآمدهای زیر یک میلیون تومان:
قابل تخمین هستند ولی شناسایی تک تک آنها مشکل است.
اگر دولتی ها و مجلسی ها اطلاعی از این تخمین ها ندارند که یک فاجعه است؟!
و اگر اطلاع از این تخمین ها دارند و این تصمیمات را می گیرند، بجای حل مشکل، قشر آسیب پذیر واقعی را آسیب پذیرتر می کنند.
تخمین ها بطور ساده نشان از این دارند که این تعداد بیش از 20 میلیون نفر و شاید نیمی از جامعه را در بر می گیرد.
دادن این بسته های حمایتی به این صورت:
1- حداقل باعث بی عدالتی در جامعه می شود.
2- کسانی که نیاز بیشتری به حمایت دارند از این حمایت محروم می باشند.
3- باعث ازدیاد مشکل اکثر نیازمندان واقعی جامعه می شود.
تقسیم برابر همراه با واریز یارانه به همه یارانه بگیران، این بی عدالتی را به نسبت زیادی کم خواهد کرد.
