شبکه خبر صدا و سیما در مورخه 20 آذر 1401 اعلام نمود که
احتکار 8 تن مواد اولیه آنتی بیوتیک آموکسی کلاو کودکان در یک انبار یک کارخانه لبنیاتی، که با ارز 4200 تومنی وارد کشور شده است و می خواستند آنرا گرانتر بفروشند.
این کار بازی کردن با جان مردم است.
احتکار این مقدار مواد اولیه برای بیش از یک میلیون واحد آنتی بیوتیک آموکسی کلاو کافی بود که برای دو و نیم ماه مصرف کشور کافی بود و بعلت خالی شدن داروخانه ها از آنتی بیوتیک، مقداری آنتی بیوتیک از کشور هند وارد شد.
اعدام بخاطر خرید و فروش سکه مهمتر است یا اعدام بخاطر احتکار داروی مورد نیاز بیماران و بازی کردن با جان مردم؟
این مقدار احتکار، کمتر از قتل نیست ولی سخنی از برخورد با مسئولین این احتکار نیست!
برعکس، یکی از مسئولین در شبکه خبر فرمودند در حال تصمیم گیری هستیم که این مواد را به شرکت احتکار کننده بدهیم تا تولید آنها را انجام دهد یا به شرکت دیگر!
البته این انبار یکی از موارد احتکار است که مسئولین متوجه آن شدند و معلوم نیست چه مقدار احتکار در انبارهای دیگر و یا در انبارهای رسمی تولید کنندگان دارو احتکار شده و مسئولین خبری از آنها ندارند.
چه برخوردی برای این احتکار منطقی است؟
اصولا مسئولین شرکت دارویی این احتکار و مسئولین انبار لبنیاتی که در این احتکار همکاری کردند می بایست به اشد مجازارت محکوم شوند ولی هیچ خبر مفیدی در این مورد نیست!
چرا برخورد لازم با اینچنین تخلف ها صورت نمی گیرد؟؟
لازم نیست کارخانه دارویی و کارخانه لبنیاتی را تعطیل کنند ولی می توان با مسئولین آنها برخورد قاطع صورت گیرد هم برای احقاق حق مردم و هم برای جلوگیری از موارد مشابه صورت گیرد.
البته بنا به حساسیت مورد احتکاری و مقدار آن، حکمی کمتر از اعدام منطقی نیست.
عدالت اجتماعی و رضایتمندی ملت، بسیار مهمتر از حفظ منافع چند نفر است. منافع حاکمیت نیز در رضایتمندی ملت است.
رضایت خداوند نیز در عدالت اجتماعی و رضایت بندگان خداست.
