کسی زمان مرگ خود را نمی داند.
مرگ دست انسان را از دنیا کوتاه می کند.
لذا مرگ را دور نبینیم. مرگ را فقط برای دیگران ندانیم.
پس کارهای خود را طوری مرتب کنیم که در هر لحظه برای مرگ آمادگی نسبی داشته باشیم. به این صورت که:
- وصیتی تهیه کنیم و هر زمان لازم باشد در آن تجدید نظر کنیم.
- بدهکاری ها و طلبکاری های روزمره را بنویسیم و نزدیکان خود را از این نوشته ها باخبر سازیم.
- اطلاعات شخصی که مورد نیاز بازماندگان است را بطور مداوم به اطلاع ایشان برسانیم.
- هرگونه اطلاعاتی را که برای بازماندگان بجا می گذاریم، ساده و قابل فهم برای ایشان باشند.
- سعی کنیم فرزندان و همسر خود را طوری آماده کنیم که کمترین آسیب را از مرگمان ببینند.
- فرزندان را طوری تربیت کنیم که مایه رحمت برای ما شوند.
- رفتارمان با خانواده و دیگران طوری باشد که از ما راضی باشند.
- شکر گذار نعمت های خداوند باشیم و البته کسی که 7 مورد فوق را انجام دهد محال است شکر گذار خداوند نباشد.
موارد ذکر شده محتویات چمدان سفر ما هستند و اینگونه در هر لحظه آماده سفر خواهیم بود.
