آقای علیرضا عسگریان، معاون رفاه و امور اقتصادی وزیر تعاون، کار و امور اجتماعی، در نشست خبری در دوشنبه مورخ 16 بهمن 1402 با اصحاب رسانه در مورد طرح سه ماهه جدید کالابرگ عنوان کردند.
ایشان گفتند همه مردم، کالاهای اساسی را که ما تعیین کردیم را می خرند و کافیست موقع خرید از این طرح استفاده کنند تا مبلغ 220 هزار تومان یارانه اضافه بگیرند.
اگر می دانید که همه مردم این اقلام را می خرند، چرا این شرط را قرار داده اید؟؟
ضمناً گرانی شرط نداشته و بدون شرط بخاطر افزایش نقدینگی توسط دولت بر مردم نازل شده است. چرا کمی جبران شرط داشته باشد؟
این شرط عواقبی برای مردم دارد که بسیاری از مردم، این شرط را رعایت نمی کنند.
و البته بالطبع رانتی برای برخی شرکتها دارد.
شرکتهای و فروشگاههای بزرگ از این طرح منتفع می شوند و فروشگاهها و تولیدکنندگان کوچک شامل این طرح نمی شوند.
زیرا فروشگاههای کوچک دارای سیستم کامپیوتر نیستند و با دستگاه کوچک نمی توانند جوابگوی مشتریان خود شوند و به همین خاطر فروشگاههای کوچکی که در این طرح شرکت کردند معمولا فقط یک یا دو بار از آن استفاده کردند و آنرا کنار گذاشتند ولی همچنان در آمار شما جزو فروشگاههای شرکت کننده در طرح محسوب می شوند.
همچنین فروشگاههای بزرگ زنجیره ای از کالاهای بسته بندی شده استفاده می کنند که مربوط به تولیدکنندگان بزرگ می باشند که کالاهای گرانتر یا بی کیفیت یا گرانتر و بی کیفیت تحویل مردم می دهند.
مثلاً حبوبات بسته بندی با دو برابر قیمت و بی کیفیت تر از حبوبات فله موجود در فروشگاههای کوچک.
یا لبنیات بی کیفیت تر و گرانتر از لبنیات فروشگاههای سنتی.
یا مرغ خرد شده گرانتر از مرغ کامل.
که هیچکدام از موارد فوق را دهک های پایین جامعه سراغشان نمی روند. و اساساً دهکهای پایین جامعه برای هزار تومان ارزانتر تلاش می کنند و خرید خود را مدیریت می کنند. ولی طرح کالابرگ می خواهد به آنها بگوید که 220 هزار تومان اضافه یارانه را که بخاطر گرانی حق شماست، اگر می خواهید می بایست شرط مرا بپذیرید.
همچنین ممکن است برخی از مردم ماکارونی دوست نداشته باشند یا به علت مشکلات اقتصادی، گوشت قرمز نخرند. یا ماست یا کالای دیگر را به مقداری که دولت تعیین کرده است نخرند و بسیاری دلایل دیگر.
در یک کلمه، چرا دولت اصرار دارد که حق ملت را که جبران مقدار کم از گرانی را که خودش بوجود آروده است را منوط به رعایت شرط و شروط می گذارد.
شرط و شروط دولت مثل آنست که کسی به عده ای خسارت وارد کرده باشد و بگوید کسی که خسارتش را می خواهد می بایست فلان شروط را رعایت کند و فلان کارها را انجام دهد.
اگر ملت و مسئولین متحد باشند می توانند هر دو به کمک منجی عالم بشریت بروند
نارضایتی از مسئولین دولت ممکن است کم کم به نارضایتی از نظام منجر شود و این نه بنفع نظام است و نه بنفع مردم. لذا لازم است از طرحهای ایجاد کننده نارضایتی در بین مردم جلوگیری بعمل آید. نظامی که قرار است به منجی عالم بشریت کمک کند می بایست دارای همبستگی کامل بین ملت و مسئولین باشد و ممکن نیست نارضایتی بین ملت و مسئولین باشد و به کمک منجی عالم بشریت رفت.
رانت های مختلف، ریشه مشکلات اقتصادی هستند.
توجه داشته باشیم که ریشه همه این تفاوت قیمت کالاها، مربوط به افزایش نقدینگی و ریشه افزایش نقدینگی، کسری بودجه ناشی از رانت منسبهای مدیران اجرایی ضعیف و نمایندگان ضعیف و رانت اقتصادی است.
فشار اقتصادی امریکا بسیار کمتر از فشار ناشی از رانت های مختلف می باشد. برخی مسئولین و سرمایه داران که کمتر از یک هزارم ملت می باشند مشغول دریافت رانت های مختلف هستند در حالی که فشار امریکا و فشار این رانت خواران بر دوش ملت است.
ایرانیان نمی توانند از امریکا انتظار داشته باشند که دشمنی نکند ولی انتظار ملت، از بین رفتن فشارهای داخلی از جانب کسانی است که خود را دوست ملت می نامند.
امام رحمت الله علیه فرموده بودند که خطر اصلی و بزرگ موقعی است که مسئولین از مردم فاصله بگیرند.
