ابتدا دولت تفاوت افزایش قیمت کالاهای اساسی از اردیبهشت ۱۴۰۰ را مبنا قرار می داد و می گفت این تفاوت را دولت پرداخت می کند تا مردم کالاهای اساسی را به قیمت اردیبهشت ۱۴۰۰ بخرند.
ولی حالا سیاست خود را تغییر داده است، به این صورت که برای رسیدن به مبلغ ۲۲۰ هزار تومن یارانه افزایشی، مبلغ تفاوت کالاها را کاهش داده است بطوریکه مبنای مبلغ تفاوت گرانی از اردیبهشت ۱۴۰۰ نیست بلکه عددسازی برای رسیدن به عدد ۲۲۰ هزار تومان می باشد.
مبلغ کاهش یافته از کالابرگ برای برخی اقلام ذکر می گردد:
پنیر 400 گرمی – از 20000 تومان به 8000 تومان
شیر 800 گرمی – از 5760 تومان به 4240 تومان
شانه 30 عددی تخم مرغ – از 67620 تومان به 14700 تومان
این کاهش ها به آن معناست که قیمت کالاهای اساسی به مقدار زیادی کاهش یافته است ولی اینطور نیست.
سوال اصلی این نیست که چرا این کاهش ها که بسیار عجیب است را دولت انجام داده است و دلیل آنرا به ملت نمی گوید.
بلکه سوال اینجاست که چرا دولت و مجلس اصرار دارند کالابرگ را اجرا کنند در صورتی که تقریبا همه ملت با آن مخالف هستند و در حال حاضر فقط ۱۵ درصد بالاجبار از کالابرگ استفاده می کنند تا بتوانند حق خود را که کمی جبران بخاطر گرانی است را از دولت بگیرند.
دولت می گوید استفاده از کالابرگ اجبار نیست.
ولی گرانی صورت گرفته و کسی که شرط دولت را انجام ندهد این جبران را نمی گیرد و این یعنی اجبار.
دولت بخاطر افزایش نقدینگی خسارت گرانی را بوجود می آورد و برای دادن مبلغی برای جبران قسمتی از خسارت به ملت، برای آنها شرط می گذارد. میلم است که ملت مبلغ خسارت را می خواهند ولی برای گرفتن مبلغ کمی از خسارت، می بایست شرط دولت را انجام دهد.
ضمنا شرط دولت دارای رانت برای کارخانجات و واردکننده های کاااهای اساسی است.
مثلا لبنیاتی که گرانتر از لبنیات سنتی است یا حبوبات بسته بندی که گرانتر و بی کیفیت تر از فروشگاههای کوچک است یا مرغی خرد ده بسته بندی گران، در صورتی که دهکهای پایین مرغ کامل ارزان را خرید می کنند و غیره.
متاسفانه مسئولینی در دولت حضور دارند که حرف و مشکلات مردم را نمی فهمند و در اتاق در بسته خود تصمیم می گیرند و طرح می نویسند و اجرا می کنند که به جای بزرگتر کردن سفره مردم، سفره مردم را کوچکتر می کنند.
ایشان از بیت المال هزینه می کنند تا دردی از مردم دوا کنند ولی نه تنها این کار را نمی کنند بلکه با طرحهای جدید خود، درد و مشکلات اقتصادی مردم را افزایش می دهند و دانسته یا ندانسته به رانت خواران کمک می کنند.
این مسئولین اگر برای رسیدن به این مسئولیتها از رانت منصب استفاده کرده اند، اگر در منزل بنشینند و حقوق بگیرند ضررش برای مردم کمتر خواهد بود.
