حکومت های دیگر، متوجه این فریب ها هستند و این فریب ها فقط متوجه ملت ها می باشند.
گاهی این تناقض در گفتار و کردار است و گاهی در دو گفتار می باشد.
ترکیه سخن از دشمنی با صهیونیست ها می کند ولی روابط اقتصادی و سیاسی با صهیونیست ها دارد!
دیکتاتورهای عرب مدتها است سخن از دشمنی با صهیونیست ها داشتند یا دارند ولی روابط اقتصادی و امنیتی پنهان یا علنی با صهیونیست ها داشتند و برخی هم اکنون آنرا علنی نمودند.
استعمارگران غرب، سخن از حقوق بشر می کنند ولی بسیاری از دیکتاتورها را خودشان سر کار آوردند یا از دیکتاتورهای هم پیمان حمایت می کنند.
استعمارگران غرب که مدعی اصلی حقوق بشر در جهان هستند، برای منافع خودشان، القاعده، داعش و گروههای تروریستی دیگر را بوجود آوردند و جنایات جنگی بسیاری را در بسیاری از کشورها مرتکب شدند. البته رسانه های گسترده ایشان سعی می کنند این جنایات را به دیگران نسبت دهند یا وانمود کنند که علت این جنایات، حفظ منافع ملی ملت های خودشان است.
علت این فریب ها این است که حکومت ها می دانند منافع خودشان با منافع و خواست ملت ها متفاوت هستند.
لذا چیزی را می گویند که ملت ها می خواهند ولی کاری را می کنند که خودشان می خواهند و به نفع خودشان است.
رسانه ها نقش مهمی در فریب ملت ها بعهده دارند.
حکومت هایی که قدرت رسانه ای قوی تری دارند در فریب ملت ها موفق تر عمل می کنند.
البته رفته رفته آگاهی ملت ها در حال افزایش است و فریب ملت ها سخت تر و سخت تر می شود.
