انسانیت، شادی بخاطر شادی دیگران و ناراحتی بخاطر ناراحتی دیگران است.
کمال انسان در یکی شدن ایشان است.
بطوریکه سعدی فرموده است:
بنی آدم اعضای یکدیگـــــرند که در آفرینش ز یک گوهـرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نمــــاند قــــرار
حال اگر دو نفر بتوانند یکی شوند و برای هم شوند و برای همدیگر فداکاری کنند ، گویی نصف راه را رفته اند.
